НЭГ. Шерметов дээр өөрийгөө хайсан нь

Онгоцны хөдөлгүүрийн нүсэр чимээ чихэн дээр хүнгэнэж, толгойд түм буман бодол эргэлдэн тархи минь бас хүнгэнэнэ. Тайвширахаар нүдээ аниад толгойгоо гэдийлгэн суудлын түшлэг налах гэсэн боловч хүзүү яг хүнийх юм шиг хөшөөд хөдлөх бүрийд хөндүүрлэж хэмх нүдүүлсэн мэт янгинана. За ингээд аялалынхаа эхний өдрийг л янгинаж, хүнгэнсэн мэдрэмжтэйгээр эхлүүлж байгаа нь энэ байлаа.
Өмнөх өдөр нь хамт олны зохион байгуулсан үдэлтийн “парти” дээр толгойгоо сэгсжиж рок дэлссэний гор ингэж гарч байгаа бололтой. Нэг л их ярвайлттай нөхөр хүний толгой мөрөн дээрээ зээлдээд тавчихсан юм шиг зантайсаар онгоц газардахыг минут секунд тоолон хүлээнэ.

Онгоцонд явахдаа цаг хуваалцахаар авсан “History of Mongolia” гэсэн Б.Баабарын номыг унших гэж хичээх боловч өөрийнхөө тухай бодсоор ...
Өдийг хүртэл 50-ын талыг насласан боловч нийгэмд эзлэх байр сууриа тодорхойлоогүй, төөрсөөр яваагаа би сайн мэднэ. Нилээн хэдэн жилийн өмнө ахын надад тавьж байсан асуулт саяхан мэт тод санагдаж байх юм.
“Чи одоо 20 хүрлээ. Чамд ямар мэдрэмж төрж байна” гэсэн асуулт. Тухайн үед 20 нас надад их л том хариуцлага, хүнд ачаа үүрүүлж байгаа юм шиг санагдаж байсан боловч тухайлсан мэдрэмжийг хэлж чадахгүй л байлаа.
Энэ бүхний дараа ах “За ямар ч байсан хүн 20-30 насны хооронд нийгэмд эзлэх байх суурь, өөрийгөө олж чадахгүй бол амжилтанд хүрэх, төлөвших хугацаа чинь оройтдог юм шүү” гэж хэлж байсан нь санагдана.
Энэ үг 5 жилийн дараа ингэтлээ намайг мөрдөж, өнгөрүүлсэн бүхнээ эргэцүүлэн бодолд автуулах юм гэж санаж байсангүй.

Ингэж байсаар ашгүй нэг Шерметовын нисэх онгоцны буудалд Москвагийн цагаар өглөөний 12 өнгөрөөд газардлаа.
Хаа сайгүй шилжих онгоцоо хүлээн гөлийсөн хүмүүс. Том гүрэн гэчихээд онгоцныхоо буудалд нэмээд нилээн хэдэн сандал тавчихгүй дээ гэсэн бодол надаас гадна өөр олон хүнд бодогдож байгаа бололтой. Сүүж амраах газар хаана байна тэр болгонд хүмүүс чихээстэй. Азтай нэг нь сандал дээр, харин бусад нь шатан дээр эсвэл шалан дээр юм дэвсээд унтаж байх юм. Сандал олсон нэг нь “яг босооч” гэсэн шиг суудалдаа ургаа мод шиг хөдлөх шинжгүй. Сандалын “эзнийг” бөгс өндийв үү, үгүй юу суухаар мярааж манасан хүмүүс олзоо харуулдаж байгаа мэт өлөн бүргэдийн хянамгай нүд гарган тас гөлрөн сууна.
Монголоос нисэх үед ах, эгч хүний нутагт мэдрэлийн эсийг дээд цэгт нь, нүд шүдийг хурц байлгаж, сонор сэрэмжтэй байхыг чандлан анхааруулсан тул би гэж нэг хүн яах ийхийн зуургүй гараанаасаа гарч гүйх гэж байгаа амьтан шиг сортолзоод, соомолзоод их л айхтар явж байноо. Чингис хаан нисэх буудал дээр танилцсан 13 настай охиноо дагуулсан дунд эргэм насны эгчтэй хөлгийн жолоо, хошуу амаа нийлүүлэхээр шийдсэн билээ.

Бид гурав Шерметовын онгоцны буудал дээр тухлах нэг суудал олж аваад хоолны эрэлд гарлаа. Швецайр нөхөртэй Монголдоо дэлгэр зуны цагаар амарчихаад явж байгаа гэх энэ эмэгтэй ийшээ тийшээ явсан арвин туршлагатай нэгэн байлаа. Үд дүндийн үед бидэнд нэг монгол хүн хоолны саваар банштай шөл, пирошки, сүүтэй цай авчирч өгсөн нь тэр эгчийн Москвад амьдардаг төрсөн ах нь гэнэ. Би ч сайхан хоол идээд Шерметовын онгоцны буудалтай танилцах аялалдаа гарлаа. Даанч үзэж сонирхоод байх юм үгүй тул хурдхан шиг л шилжин суух онгоц минь ирээсэй гэж бодон Оросын онгоцны буудал дээр танилцсан Монголчуудтайгаа гангар гунгар хийсээр суух болов.

Шерметов дээр буугаад утсаа асаахад ар араасаа цувран ирсэн олон зурвасууд бүгд “Монгол хоёр алт, хоёр мөнгөтэй боллоо” гэсэн сайхан мэдээ авчирсан юм. Шерметовын онгоцны буудал дээр танилцсан бидний хэдэн Монголчууд энэ сайхан мэдээг хамтдаа тэмдэглэж Англид амьдардаг гэж танилцуулсан залуу duty free-гээс оргилуун дарс аван тэрүүхэндээ баяраа тэмдэглэлээ. Газар газрыг зорьж байгаа Монголчуудтайгаа ярьж суухад зуны сайхан өдрүүдийг эх нутагтаа өнгөрөөгөөд надаас бусад нь харийн орныг удаан хугацаар зорьж байх юм. Оргилуун дарсаар дайлсан хүдэр бор ах л гэхэд Англид 10н жил ажиллаж амьдарсан гэх бөгөөд дагуулж яваа хоёр охины бага нь монголоор ойлгох авч ярьж чадахгүй том эгчийнхээ өмнөөс Англиар дуржигнана.
Тэр ах Улаанбаатарыг барилгын талбар шиг болсон байна лээ гэж хэлээд бүтээн байгуулалт явагдаж байгаа нь сайн хэрэг. Энэ бүхэн ард түмэндээ хүртээлтэй хувиарлагдвал өнөөдрийн барилгын талбай ч яамаа байнаа гэж хэлсэн юм. Энэ мэтээр бид эх орныхоо тухай дандаа гэрэл гэгээтэй сайхан зүйлсийг ярилцаж суулаа.

Шерметов дээр баяр Олимпийн медалийн баяр тэмдэглэсэн манай багт Англид амьдардаг ах хоёр охинтойгоо, Швейцарт амьдардаг эгч охинтойгоо, Туркад сурахаар явж байгаа хоёр оюутан охин, Польш руу ажиллахаар явж байгаа нэг залуу дүүтэйгээ байсан юм. Надаас бусад нь бүгд гадаадад олон жил болох хүмүүс.
Та нар л эх орондоо байхын бол бүх зүйл сайхан болно шүү дээ гэсэн ятгасан шинжтэй үгс хааяа хааяахан хавчуулж байсан би Германд хэдэн өдрийг өнгөрүүлчихээд эх орондоо ирэхдээ бусадтай адилхан гадагшаа тэмүүлэх сэтгэлтэй болчихно гэж бодоогүй байлаа.

Шерментовын онгоцны буудлаас Монголчуудаа үдэж гаргасны дараа нислэгийн ээлжээ хүлээн би ганцаар хоцорлоо. Энэ зуур яг гэрээслэл бичих гэж байгаа хүн шиг өнгөрсөн таван жилийн хугацаанд хүнд тустай зүйл хийсэн бил үү гэх мэт олон асуултууд хөвөрсөөр л ... “Өнөөдрийг хүртэл миний хийж ирсэн бүхэн хэн нэгэнд тустай байж чадсан болов уу, миний явж байгаа зам зөв үү, би цаашид хэн байх ёстой вэ” гэхчилэн бодсоор суулаа. “Би хувийн амьдралаа ор тас хойш тавчихаад сурах гэж чармайгаад, ажил ажил гэж өдөр шөнөгүй чардайгаад яваад байдаг энэ нь эмэгтэй хүний хувьд зөв байж чадах уу, хэзээ нэгэн цагт би хэнд ч хэрэггүй адаар зантай, ааш муутай албан тушаалын хэнээтэй ганцаардсан хүн болчих вий” гэхчилэн бодсоор л ...

Сургуулиа төгссөний дараах таван жилийн хугацаанд үнэд орсон хэнэггүй орчуулагч, хульхдуулдаг гэнэн хурган дарга, оюутанд ээлтэй багш, нислэгийн компанид орон тооны илүүдэл ажилтан, өөртөө дургуй телевизийн хөтлөгч, хальт нэг хэлтэсийн дарга, асрах газрын сайн дурын хүүхэд асрагч "Үүлэн бор"-чин, АХ намын эсэргүү хэвлэлийн ажилтан гээд өөрийгөө нээж олох гэж олон ажил хийсний эцэст хийж чаддаг ч юм байхгүй, хийж чаддаггүй ч юм үгүй саармаг, заримдаг гийгүүлэгч шиг л нөхөр болчихоо юу даа гэж өөрийгөө дүгнэнэ.

Бодолд хулжисан намайг “Берлин посадка” хийж байна гэсэн орос эмэгтэйн дуу сэрээхэд суудлаасаа босон харайн үүргэвчээ чирсээр 8-р гарц дээр очлоо. Берлиний нислэгт хамгийн сүүлд бүртгүүлж байгаа хэнэггүй зорчигч би бололтой миний араас хүн ирсэнгүй. Намайг суудалдаа сууснаар төд удалгүй онгоц хөөрч үл таних холын орныг зорилоо.
Ахиад л бодолд дарагдлаа. Энэ удаад хүзүүний хөндүүр гайгүй болж би суудалдаа шигдээд онгоц буутал унтахаар шийдэн мөшгин мөрдөх бодлыг албаар таягдан хөөхийг хичээн нүдээ тас аниад амьсгаагаа зөөлөн авлаа.

Үргэлжлэл бий ...