Бяцхан байшингийн түүх

Энэ манай үеэс өмнө эрт нэгэн цагт гэнэ. Жижигхэн толгод дээр элдэв ур маяггүй ч, эгэл даруухан баригдсан бат бэх суурьтай нэгэн байшин байжээ.
Бяцхан байшинд аз жаргалтай амьдран суудаг гэрийн эзэн “Барьж босгосон энэ байшингаа мөнгө өгч, алт амласан ч хэнд ч худалдахгүй. Бяцхан байшинд маань гучийн минь гуч урт удаан аз жаргалтай амьдраасай ” хэмээн боддог байв.

Хөндийд орших тосгонг дээрээс нь тольдох бяцхан байшин өглөөний мандах нарыг бусдаас түрүүн угтаж, үдшийн саран авхайг бүхнээс түрүүн харан ээлжлэн солигдох өдөр хоногийг аз жаргалтай өнгөрөөдөг байлаа.

Өдөр хоног урсан өнгөрсөөр … Хавирган сар, арван тавны сараар ээлжлэн солигдсоор нэг мэдэхэд жижигхэн тосгоны шөнийг хүний гараар бүтсэн цахилгаан гэрлүүд, одод тэнгэртэй булаацалдан гэрэлтүүлэх болжээ. Жилийн дөрвөн улирал ээлжлэн солигдох бүрт жижигхэн тосгон хөл хөдөлгөөнд дарагдаж, амьдрал буцлах болов.

Хаврын урь орж газар дэлхий гэсэн, нар халуун дулаанаар инээмсэглэхэд, толгодын баруун ар дахь тариан талбайд үр тариа соёолж, хормой эмжин урсах бяцхан горхины хөвөөнөө хүүхэд багачууд өдөржин цэнгэн наадахыг бяцхан байшин харж, асуй ирж буй улирлын хөгийг даган баясана.

Зуны дэлгэр цагт өдрийн нар уртсахад, толгодын хормой цагаан цэцгээр хээлэн гоёж, шоржигнон урсах горхинд хөгжилтэй жаалууд шумбан сэлэхийг бяцхан байшин харж баясана.

Өдөр бага багаар богиносож, нарны илч улам улмаар цаашилан газар дэлхий өнгөө өөрчлөж, навчис улаан, шар, хүрнээр зүсээ хувиргасан намрын улирал ирлээ. Амьд бүхний хөдөлгөөн удааширч, боловсорч гүйцсэн улаан алимаа мөчир нь даахгүй багсайх цагаар хүүхдүүд сургуулийн зүг явлаа. Амьтай бүхэн тэнхэрч налайсан намрын улирлыг бяцхан байшин харж баясана.

Одод бяцхан үрстэй саран авхай өдрийн уртыг шөнөөр гүйцэж газар дэлхий цагаан өнгийн хүрмээр ижилсэн гоёсон өвлийн улирал ирлээ. Алимны модод гүн нойрондоо амар тайван нойрсож, цана чаргаар хүүхэд багачууд хөгжилдөн тоглохыг бяцхан байшин харж баясана.

Нэгэн өдөр этгээд сонин төмөр хөлөг жижигхэн тосгоны замаар сүр дуутай орж ирэхэд бяцхан байшин гайхан харжээ … Тэр өдрөөс хойш төд удалгүй этгээд сонин төмөр тэрэгний тоо олширч хөнгөн хөлт морин тэрэг үзэгдэх нь ховорджээ. Тэр өдрөөс хойш төд удалгүй газар хэмжигчид бяцхан байшингийн өмнөх талбайг төө алдахгүй хэмжиж гэнэ. Төд удалгүй уурын хөдөлгүүрт машин ирж, бяцхан байшингийн өмнөх цэцэгт талыг хуу хаман газрын хөрсийг эргүүлж гэнэ …. Ар араасаа хүнд даацын машин цуварсаар … Том чулуу ачсан машин, хайрга ачсан тэрэг, эцэс сүүлд нь зам индүүдэгч машин бяцхан байшингийн эргэн тойронд гялгар толь шиг зам тавьжээ.

Төд удалгүй бяцхан байшингийн тосгон хот болон өргөжиж хүнд даацын машин нааш цааш холхилдох болжээ. Бензин түгээгүүр …. Байр сууц, амралтын газар … Шинэ хот өргөжин тэлсээр тун ч завгүй өдөр хоног өнгөрсөөр. Ганцхан бяцхан байшин л өөрчлөгдсөнгүй, тэр болгоныг ажигласаар л.

Гялгар хар замын тоо нэмэгдэж, жижигхэн тосгоноос юу ч үлдсэнгүй өөрчлөгдөв. Харин бяцхан байшингийн эргэн тойронд дэлгүүр, сургууль, орон сууцны барилга ээлж дарааллан боссоор … Тосгоны хамгийн өндөрт байж, хамгийн эхэнд нарыг угтагч бяцхан байшин өдрийн нарыг үзэхгүй больжээ. Их хотын дунд гуниглан ганцаардсан бяцхан байшинг мөнгө өгөөд ч, алт амлаад хэн ч тоож харахааргүй шоовдорлогдон орхигджээ.

Хуучин тосгоны амар тайван шөнө үл унтрах цахилгаан гэрэл, машины нүргээнт хөгөөр солигджээ. Нэгэн өдөр бяцхан байшин “Хотод амьдрана гэдэг ийм юм байдаг байжээ” гээд санаа алдав гэнэ. Гэсэн хэдий ч бяцхан байшин хотын амьдралыг сайн ч, муу ч гэж хэлж чадахгүй байлаа. Харин хуучин тосгоныхоо амар тайван амьдралыг үгүйлэн, тэнгэрт түгэх одод, саран авхайн ихэмсэг инээмсэглэл, нарны илчит улаан цацрагыг санан гансарах болов.

Төд удалгүй бяцхан байшингийн өмнөх замаар трамбай явж эхлэн, тун удалгүй бетон суурьтай агаарын замаар галт тэрэг хурдалж, бас удалгүй газар доогуур метро сүнгэнэх болжээ.

Хөлийн хурд, хөнгөн тэргэний дугуйны эрчээр яарах хүмүүс бяцхан байшинг анзаарах нь үгүй.

Төд удалгүй бяцхан байшинг тойрсон 3 давхар, 4 давхар байшингууд тэнгэр харанхуйлсан 25 давхар, 35 давхар байшингуудаар солигдож бяцхан байшинд нарны илч тусахаа больж, шөнийн тэнгэрт гялалзах одод хотын неон гэрэлд дарагдан харагдахаа больжээ.

Энэ бүхний эцэст алимны тансаг үнэртэй модод, шөнийн тэнгэрт бужигнах гэрэлт одод, саран авхай, нарны илчийг зүүдэлсээр хотын амьдралаас уйдан залхаж эхлэв.

Ганцаардал, гунигт автсан бяцхан байшингийн харах нүд болсон хоёр цонх үйрэн хагарч, хаалга үүд нь савчин ганхажээ.

Хаврын нэгэн нарлаг өдөр бяцхан байшинг барьсан эзний зээ охин нь замын дэргэдүүр явж байгаад бяцхан байшинг харан зогь тусан зогсжээ. Хогийн ургамалд идэгдэж уйтгарт автсан бяцхан байшинг таньсан бүсгүй нөхөртөө “Энэ бяцхан байшин миний эмээ хүүхэд байхдаа амьдарч байсан байшинтай их адилхан юм. Энэ бяцхан байшинг алимны модоор хүрээлсэн цэцэгт толгод руу нүүлгэвэл тун сайн байхсан” гэж хэлжээ.

Ингээд залуу хос бяцхан байшинг нүүлгэхээр шийджээ. Байшинг нүүлгэхээр ирсэн ажилчид бяцхан байшинг хараад “Үүнийг хаашаа ч нүүлгэж буулгахад эвдэрч хэмрэхгүй үнэхээр бат бөх баригдсан ховорхон байшин байна” гэж уулга алдацгаав.

Гэнэтийн явдалд балмагдсан бяцхан байшин болж буй үйл явдалд аажим аажмаар дасаж замаар өнгөрөх орчин тойрныг ажиглан харжээ. Урт удаан хугацаанд мартагдах дөхсөн тариан талбай, танил дасал болсон дуу чимээ сонсогдож эхлэв. Бяцхан байшинг энд ч тэнд ч буулгана гэж маргалдсаны эцэст алимны модоор хүрээлсэн цэцэгт бяцхан толгодыг олжээ. Бүсгүй “Энэ л бяцхан байшинд тохирох хамгийн сайхан газар юм” хэмээн дуу алдахад бяцхан байшинд ч гэсэн тэрхүү газар таалагдаж байв.

Бууриа сэлгэн шинэчилсэн бяцхан байшингийн дээвэр, цонх, хаалгыг нь янзалж урдын адил гэрэлтэх болов. Өнгө тансаг үзэсгэлэнт толгодод бууриа сэлгэсэн бяцхан байшин өглөөний мандах нарыг бусдаас түрүүн угтаж, үдшийн саран авхайг бүхнээс түрүүн харан ээлжлэн солигдох өдөр хоногийг аз жаргалтай өнгөрөөх болжээ.

Хавар, зун, намар, өвөл … дөрвөн цагийн улирал ээлжлэн хөвөрсөөр бяцхан байшинд хүүхдийн инээд, хүмүүсийн амар амгалан аз жаргалтай амьдрал үргэлжлэх болжээ.

Бяцхан байшингийн амар амгалан амьдралыг их хотын нүргээн ахин эвдсэн болов уу …

Бяцхан байшин их хотын нүргээнд ахин амьдрахыг хүсэх болов уу …

Тэнгэрийн од, саран авхай бяцхан байшингийн цонхоор шагайж … дөрвөн улирал ээлжлэн солигдсоор …

Жижигхэн тосгонд шинэ амьдрал чимээгүйхэн, алгуурхан ахин айсуй ….



“작은 집 이야기” 버지니아 리 버튼
“Бяцхан байшингийн түүх” Виржиниа Ли Буртон
Зургийг бэлтгэсэн: Шуудшууд
Солонгос хэлнээс Монгол хэлнээ хөрвүүлсэн: Оогийноо
2009 оны 11-р сарын 13

16 comments:

Tsoomii said...

uneheer taalagdlaa, huurhun oogiinoo bolon ta hoyortoo az jargal husii

Мика /美香/ said...

Ямар хөөрхөн юм бээ. Бүүр сэтгэл уярчихлаа.
Найз минь чамдаа амжилт хүсье

Anonymous said...

estoi saihan bichjee, thanks

Yanjkaa

A.Амарсайхан said...

Юм бодогдуулсан сайхан зохиол болжээ. Баярлалаа.

Алимны мод ургасан цэцэгт толгод бидэнд хэр олон байгаа билээ? Монголоор дүүрэн алтны уурхайн ором, нүх шуудуу болчихоос нь өмнө алимны мод ургасан цэцэгт толгодоо хайрлаж хамгаалмаар бодогдох юм. Нэг удаадаа нүүчихэж болно. Хоёр гурав дахь удаагаа бид хаашаа нүүх вэ?

Soronzon said...

Сая охинтойгоо зурагтаар "Бемби" үзээд угсруулж таны үлгэрийг уншлаа. Мааш их таалагдлаа. Бид хоёр баярласандаа болоод исгэрч, шүгэлдэж, хөлөө дэвссэн шүү.
Харин, дүү охион үг үсгийн алдаа болон найруулга зүйн жижиг сажиг засварыг эргээд хийх юм байгаа биз дээ!
Оогийноо эгчид Баярлалаа гэж хэлээрэй гэнээ, манай охин.

Оогий said...

Цоомий: Баярлалаа найз минь. Чамд ч гэсэн амжилт. Хичээлийнхээ хажуугаар биеэ сайн бодоорой

Мика: Сайн уу сайхан бүсгүй минь. Сүүлийн үед блогоор чинь орж ээжийн мэдрэмжтэй бичлэг уншиж байгаа. Таалагдаж бгаа шүү.

Янжка: Баярлалаа хөөрхөн нүдээн

Амараа ах: Нээрээ таны хэлдэгээр газраа биш оюунаа юун түрүүнд ухаж амьдардаг мөдхөн ирнээ.

Соронзон ах: Хөөх яасан сайхан юм. Миний бичлэг дээр хамгийн ахны бяцхан сэтгэгдэл үлдээгч байхнээ. Баярлалаа дүү минь.

Дүү нь нэг бичлэг бодохоор шууд анхныхаа нооргоор ч хамаагүй түргэхэн тавих юмсан гэж бодоод яардаг шүү. Тавьж байж санаа амарна. Харин тавьсаныхаа дараа ахин дахин уншиж бага багаар засна хэхэ нэг иймэрхүү зуршилтай гэх үү дээ. таны зөвлөгөөг авлаа. дүү нь ахиад эргэж нэг сайн харнаа. Найруулга зүйн талаар үнэтэй зөвлөгөө өгч байгаарай. Яг үнэндээ бол бичиг номын хүмүүсээр "хасуулж тануулж, нөхүүлэх" дуртай шүү.

Гэгээлэг said...

Үнэхээр сайхан түүх ялангуяа зурагнууд нь их хөөрхөн юмаа. Маш их баярллаа маш их таалагдлаа. Дараа өөрөө зохиох гээд үзвэл яаасын гэсэн санаа байнаа хэхэ

Оогий said...

Гэгээлэг: Сэтгэгдэл үлдээсэнд баярлалаа. Сүүлийн өгүүлбэрийг сайтар ухаж ойлгосонгүй. Ямартай ч энэ бол үзэж байгаа хэл дээрээ дадлага хийх байдлаар орчуулсан орчуулгын ажил гэдгийг анзаарч харсан болов уу гэж найдаж байна.

Mr.Qzo said...

Хөөрхөн зохиомж байна. Миний бяцхан блогоор зочилж сэтгэгдлээ үлдээсэнд бас баярлалаа гэж хэлмээр байна.

SUNshine said...

хөөрхөн түүх вэ :)
зурагнууд ч хөөрхөн юм

Оогийноо сэтгэл хөдөлгөсөн их хөөрхөн өгүүлэгүүд орчуулах юмаа
Ханийн түшиг гэдэг өгүүлэг чинь бас их гое байсан
сурлаганд нь өндөр амжилт хүсье

SUNshine said...

хөөрхөн түүх вэ :)
зурагнууд ч хөөрхөн юм

Оогийноо сэтгэл хөдөлгөсөн их хөөрхөн өгүүлэгүүд орчуулах юмаа
Ханийн түшиг гэдэг өгүүлэг чинь бас их гое байсан
Сурлаганд нь өндөр амжилт хүсье

SUNshine said...

хөөрхөн түүх вэ :)
зурагнууд ч хөөрхөн юм

Оогийноо сэтгэл хөдөлгөсөн их хөөрхөн өгүүлэгүүд орчуулах юмаа
Ханийн түшиг гэдэг өгүүлэг чинь бас их гое байсан
Сурлаганд нь амжилт хүсье

Ms.AmY said...

재미있어요. 근대 한국말로도 써 주세요.

БАДРАНГУЙ said...

yasan huurhun tyyh ve... setgel tsengegshiv...

БАДРАНГУЙ said...

bytshan huurhun tyyh ve... setgel tsengegshiv...

БАДРАНГУЙ said...

nen ihed taalagdav... setgel tsengegsheed...