Өөрөөсөө, бусдаас уучлал гуйя

Хэн байх нь хамаагүй хэний ч бай сэтгэлээс урсах эелдэг дулаан зөөлөн үгсээр, хайр халамжаар, урмаар л алив хүн, хүч аван амьдардаг нь үнэнээс үнэн юм гэдгийг энэ долоо хоногт маш их ойлгоод байх шиг. Та саадгүй өөдлөн дэвших карьертай ажилтай, юу хүссэнээ авах мөнгөтэй, өөртөө сэтгэл хангалуун гоо төрхтэй авч эелдэг дулаан зөөлөн үгс, хайр халамж, таньд хандах урам үгүй бол, та байнгийн ганцаардалд автаж, таныг тойрон хүрээлэх бүхэн утгагүй хоосон мэт санагдах болно.
Ням гарагт Яармагт байрлах Бадамлянхуа асрамжийн газарт очсоны дараа энэ бодол маань улам бүр батжиж, хэзээ нэгэн цагт хэн нэгнийг гомдоож байсан бол, улсын төв асрах газраас гараад явж байхдаа тэр газрын удирдлагуудыг буруушаан бодож байсан миний ухар мөчид бодол, хэн нэгний сэтгэлийг хөндөх муу үгс хэлж байсан бол, сэтгэл хөөрөлдөө хэт автан харалган ойлгосон “хотыхон өөрсдөө хи хи хи” бичлэгийг минь уншаад надад гомдсон тэр бүсгүйгээс – бүгдээс нь чин сэтгэлийн угаас уучлал гуймаар санагдаж байна. Санагдаж биш үнэхээр их хүсэж байна. Буруугаа ухаарсан л бол уучлал гуйх хожимдохгүй гэж би бодож байна.

Дармапада буюу Бурханы номонд
“Тэнэг гэдгээ мэдэж байвал
Тэрэнд бас гэгээ байнаа
Харин тэнэгээ мэдэхгүй бол
Харанхуй нүх шиг балар байна” гэсэн байдаг.
Хожимдож ч гэсэн тэнэг гэдгийг бага ч болов ойлгосон надад гэгээ байнаа гэж өөрийгөө би аргадан цайруулж сууна.
Би асрамжийн газруудаар явсан эцэст, бусдын хийгээгүйг, бусдын санаагүйг санаж үйл хэрэг болгон бусдад буян болж байгаа хэн бүхэнд баярлах, талархах ёстой юм гэдгийг сайтар ухаарч байна. Хүний төлөө хийж байгаа, хүүхдийн төлөө хийж байгаа гэгээн үйлстэн бүрийг шүүмжлэх, муугаар бодох эрх хэнд ч байхгүй мэт. Учир юу гэвээс эцэг эх, төрөл садандаа гологдон гудамжинд гээгдэн бөөсөндөө идэгдэн, хүйтэнд хөлдөж, халуунд гандаж явсан хүүхдүүдийг өөрийн үр мэт хайрлан халамжиндаа авч өндийлгөж, дулаан байр саваар ханган асрамжилаж байгаа бүхэн сайн үйлстэн билээ.
Асрамжийн газраар явахад энийг нь тэгчихгүй, ингээд хийчихгүй, энэ нь буруу байна даа гэхчилэн өөлөн муучлах хомос сэтгэл төрж байх нь цөөнгүй. Гэлээ гэхдээ 120 хүүхэд байтугай нэг айлын таван хүүхдийг ч хүмүүжүүлэн авч явахад ямар хэцүү байдаг билээ дээ гэж бодохоор, өөрөө би юу ч хийгээгүй байж, бусдыг харж муучлан байснаа бодохоор өөрөөсөө үнэхээр ичих шиг болох юм.
Харин түүний оронд асрамжийн ч бай, алив бусдын дутуу бодож, хийж завдахгүй байгаа бүхнийг шоочилохын оронд урам, сэтгэлийн үгсээр гүйцээн нөхөж дэмжин, хийж амжихгүй, хийж хүрэлцэхгүй байгаа бүхнийг хийхэд нь гар сунган туслаж, уруудан байгаа нэгнийг гараас нь өргөн дэмжиж байх нь бусдыг гэх хамгийн дээд өгөөмөр сэтгэл гэдгийг сайтар ухамсарлан ойлгож байна.
Үүнийг уншиж байгаа та ч гэсэн хамгийн ойр сууж байгаа хүндээ яг одоо ганц ч болов урамын үг хэлж, дотны хүмүүсдээ хэлж амжаагүй сайхан үг бүрээ хэлэн чангаас чанга тэврэн үнсээрэй. Сайхан үг хэзээ ч үнэгүйддэггүй юм. Хамгийн хайртай хүмүүсээсээ сайхан, зөөлөн дулаан үгийг битгий харамла, битгий хайрла. Дотны бүхэндээ хэлэх тэр сайхан үг олон давтах бүрт үнэгүйдэхгүй харин ч таны амьдралыг, бусдын амьдралыг харанхуй шөнөөр тусах нарны гэрэл адил гийлгэдэг юм шүү.
Энэ ч утгаараа та гудамжинд явж байхдаа халтар гуйлгачин хүүхдээс цэрвэн бэргэхийн оронд өгөх гэж байгаа зүйлээ зүгээр нэг хоосон нойтон өгөх биш, харин ч яг оносон халуун дулаан үгээр өлгийдөн өгч чадвал тэр хүүгийн амьдралыг бүхэлд нь эргүүлж чадах зүйл хийснээ хожмоо сайтар ухаарах болно.
Тэртэй тэргүй тэднийг нүд үзүүрлэн гоочилох, хамраа даран зугтах, халтар мөнгө холоос шидэн хаях хүн захаас аваад мундахгүй шүү дээ.
Харин та тэр буруу бодолтонуудын дунд гэрэл гийгүүлэгч ухаантан нь байгаарай гэж хүсье.
Энэ сарын 9-ны Ням гарагт завтай бол Уянга бид хоёртой нэгдээд нэг өдрийг халтар бяцхан хүүхдүүдтэй сэтгэлээсээ ярилцаж, салхинд гарахыг хүсэж байна.