Өнөөдөр ажлын шинэ долоо хоногийн эхний өдөр. Өнгөрсөн долоо хоног ажлын хувьд гялалзсан гэж хэлж болохоор амжилт бүхэн цогцолсон өдрүүд байлаа.
Гадаа бүүдгэр саарал ... бас гунигтай ... тэнгэрт үүлгүй, гэхдээ үд дунд болж байгаа хэрнээ наргүй ... Тэнгэр, газар, агаар бүгд тэр гэхийн тэмдэггүй зэгэл сааралд эзлэгдэж ертөнцийн төгсгөлийг илтгэх мэт дүнсийнэ.... Анар чимээгүй .... Аливаа сүйрлийн өмнө нам гүм аниргүй ноёрхон хуурдаггүй гэж үү ....
Сэтгэл маань мөн адил юуг хүлээж байгаа мэдэхгүй гунихарна. Ажлын шинэ долоо хоногийн амралтын өдрүүдэд төлөвлөсөн дэс дараагаар эхлүүлэх ёстой байтал би юу юу ч хийгээгүй атлаа хийх гэж байгаа ажлууддаа дүгнэлт хиймээр санагдах юм. Хамгийн гол нь өөртөө .... Учир нь би өөрөөсөө айж эхэллээ ... би мэдэж байна. Дэндүү өөрийнхөөрөө, өөрийн хүссэнээр загнаж, бүх зүйл миний төлөө үйлчилэх ёстой гэдэгт гүнээ итгэж, бүгд намайг сонсох ёстой хэмээн мэгдэж мөн миний хийж байгаа бүхэн бүрэн дүүрэн зөв гэж бодох болсон маань өөрөө өөрөөсөө айхад хүргэж байна. Намайг айдасд нөмрүүлж байгаа энэ шалтгааныг буруу гэж бодохгүй байсан бол дээр байсан юм. Өмнө нь энэ зарчимаар л амьдарч ирсэн шүү дээ. Гэхдээ яагаад үүнийг буруу гэж бодоод шаналаад байгаагаа ч ойлгохгүй юм ... Магадгүй өөрийнхөөрөө загнаснаас болоод алдаа гардагийг мэдэж эхэлсэн маань, өөрийнхөө төлөө бусдыг “амьдруулах” гэхээр тэд харц буруулах болсонд, бүрэн дүүрэн зөв гэж бодон хийж байсан бүхэн маань буруу болж байгаа болохоор би айж эхэлсэн юм болов уу.
Гэхдээ би энэ айдсыг даваад гарчихвал хийсэн болгон, бодсон бүхэн маань мууг даллан дуусан ч бүгдийн өмнө хариуцлагаа үүрч чаднаааа.
No comments:
Post a Comment