Ханийн түшиг

/Үүний хадмал орчуулгыг доороос уншина уу/

Олон жилийг хамтдаа угтаж үдсэн нэгэн аз жаргалтай хос амьдран суудаг байжээ. Үүлгүй тэнгэрт аадар бороо цутгах шиг эмч нарын хариуцлагагүй хагалгааны улмаас эхнэр нь орчлонг харах нүднээсээ хагацаж гэнэ.
Хөөрхий бүсгүйд харанхуй ертөнцийг гийгүүлэх цорын ганц нар үлдсэн нь нөхөр нь байлаа. Идэр залуу насандаа харах мэлмийгээсээ хагацсанд нөхөр нь шаналан зовж байвч эхнэрээ бие даасан эмэгтэй болж гэнэтийн өөрчлөлтөнд хөл алдуулахгүйн тулд чадах чинээгээрээ дэмжин тусалж байв.

Эхнэрээ хараагүй болсоны дараа ч нөхрийн хайр урьдын адил халуун дулаан байсаар. Эхнэр нь ч нэгэнт ирсэн амьдралдаа аажим аажмаар дасан бие дааж байлаа. Цаг хугацааны аядуу цохилт өршөөлгүй мэт санагдах амьдралын эрчит урсгалыг зөөлрүүлж тэрбээр шинэ амьдралдаа нэгэнт дасаж гэнэ.

Өглөө бүрийн шинэ нарны цацраг тэдний хайрыг улам ихээр гийгүүлэх бүрт урд өмнөхөөсөө илүүтэйгээр хоёр биеэ үнэн сэтгэлээр асран халамжлах болжээ.
Ингээд эхнэр нь хуучин ажлаа хийхээр болж өдөр бүр нөхөр нь автобусаар хамтдаа яван ажилд нь хүргэж өгөөд орой бүр эхнэрээ тосон авдаг болжээ.

Нэг өдөр нөхөр нь
“Эхнээр. Одоо чи бүх зүйлийг өөрөө хийж чадах учраас маргаашнаас ажилдаа ганцаараа явах хэрэгтэй” гэжээ.
Нөхрийнхөө хайр халамжинд эхнэр нь улам ихээр нялхарч бие дааж чадахгүй болох вий гэхдээ энэ шийдвэрийг гаргасан байлаа. Гэсэн хэдий ч тэрбээр энэ бодлоо сэтгэлийн гүндээ нуун хадгалжээ.
Нөхрийнхөө хэлсэн үгийн хариуд сулхан дуугаар “За” гэж хариулсан ч “намайг тэр минь орхих вий” гэсэн нууцхан бодолтойгоо тэмцэн зүрхэндээ сэмээрхэн уйлжээ.
Ингээд маргааш өдрөөс эхлэн цагаан таягаараа хань хийн автобусаар ажилдаа явах болов. Бүсгүй ганцаараа ажилдаа явах болсоор 2 сарыг үджээ.

Гэтэл нэгэн өдөр автобусны жолооч
“Та их азтай бүсгүй юм. Нөхөр тань өдөр болгон таныг дагаж ирээд алсаас таныг ажиглаж, ажилдаа ороход тань алсаас үнсчихээд явдаг шүү дээ” гэж гэнэ.

Энэ үгийг сонсон бүсгүй мэлмэртэл уйлжээ. Тэрбээр энэ хугацаанд ганцаараа явж байна гэж төсөөлөн бүхнийг өөрөө хийх гэж мэрийн байжээ. Цагаан таягаараа замаа тэмтчин явахдаа ялингүй зүйлд тээглэн бүдэрч унаад эргэн босож алхах бүрт нөхөр нь гүйж очиод түшин босгохыг хүсэвч эхнэрээ өөрийгөө ялан хэн нэгнээс хараат биш өөртөө итгэлтэйгээр бүхнийг хийж чадах шинэ амьдралд сургахын тулд түүний үйлдэл бүрийг алсаас хараад хамтдаа бүдэрч, хамтдаа уйлж байсныг эхнэр нь мэджээ.

Нарт хорвоогийн тоос хөдөлгөх хүмүүний амьдралын зурвасхан хугацаанд дуусашгүй үнэнч хайр халамжаар биенээ дулаацуулан түшиж тулах ханьсахын жаргал гэж энэ буй.
Солонгос хэлнээс орчуулав.