Õàìãèéí ñàéõàí ç¿éë çºâõºí õºäºº áàéäàã

Хөдөө өнгөрөөсөн арван хэдхэн хоног надад маш их эрч хүч, энерги өгсөнийг би мэдэрч байна. Би бас өөрийгөө яг л сахиусан тэнгэр шиг “цагаахан” болсоныг мэдрээд ч байх шиг.
Өмнө нь ажлаас гэр хүрэх замд, биенээ үл хүндэтгэõ жолоочдын õºìñºã àòèðñàí турхираан, юу юугүй шуурганд хөөгдөж байгаа мэт яаран сандрах хүмүүсийн холхион уурыг минь барж ажилдаа гаргах ¸ñòîé áàéñàí энергийг минь хоромхон зуур þó ÷ ¿ã¿é сорж орхин эргээд ор луугаа очиод хөнжилөө толгойн дээгүүрээ хэдрээд унтаад өгмөөр санагддаг байсан юм. Хөдөө явахаас өмнө !!!
Үйлчилгээний газар ороод “хэрэглэгч хаан” гэх уриан дор өөрийгөө хэрэглэгч хэмээн дээдлэн үйлчлүүлэх гэснийхээ төлөө амаа алгадуулах шахан дэлгүүрээс хөөгдөх нь халаг болж, ÕÀÀßÀÀÄÀÀ арай нэг дээгүүр соёлтой гэмээр газрын үйлчлэгч нарын ууртай албадлаган инээд - энэ бүхэн хөдөө амарсан арван хэдэн хоногийн цэвэр агаарт угаагдаж, бүр байтлаа тэр бүхний өºдөөс ажигч үгүй инээж чадахтайгаа болчихжээ. Магадгүй зарим нэгэн хүмүүс энэ хүн чинь амраад ирсэн биш тэнэг болчихоо юу даа гэж харахаар “гүндүүгүй“ болчихож. Хөдөө яваад ирсэн чинь !!!

Гэм хоргүй амгалан занд буруу зүйл байхгүй гэж би боддог.
Ямартай ч би хүний харилцааны хамгийн сайхан, мөн хүний мөн чанарын хамгийн цагаан нь, балар эртний үед наашлаад бидний дайжин зугтаад байгаа хөдөө орон нутагт байдаг гэдгийг маш ихээр мэдэрсэн сайхан амралт боллоо. Энэ бол хүнийг хүн ãýäýã óòãààð хүндлэхийг ухаарсан îþóí ñàíààíä ìèíü ãàðãàñàí ололт !!!
Ингээд миний тархинд агаар сэлбэх air conditionar тавьж, Утаанбаатарын нүүрсний тортогт угаартсан тархины нугалаасыг минь сүүгээр цайлгасан арван нэгэн өдрийн амралтын тухай доор хүүрнэе.
Хэрэв та оффисын ажилтай, цагаан захтан нэгэн бол ...
Õýðýâ дотор гэдэс тань хэд дахин цэвэршүүлсэн крантны усанд зэв идчихээд "гэдэс" алдаад байгаа бол ....
мөн салхинд арьс нь борогшин сэвхдсэн ч, ººðèéí òàíü нарнаас óõààíãóé нуун хайрладаг арьснаас чинь цагаахан сэтгэлтэй /яг үнэндээ арьстай ч зүйрлэлтгүй л дээ зүгээр л миний ажигласанаар хотын хүмүүс юунаас ч илүү нарнаас айдаг юм билээ/ хөдөөний хөдсөн дээлтийг шоовдорлогд÷èéí íýã áîë ....

хөдөө амарахаас төвөгшөөн, тив алгассан амралтанд санаархагч нэгэн бол .... /тив алгасан амрах ч муу ç¿éë үгүй л дээ. гэхдээ эх орноо мэдэрчихээд "манайд ийм байдаг" гээд зүйрлэх бахархалтай байвал таны аливааг харах мэлмий тань улам тод байх болов уу гэж/ .....
миний дор мутарласан аян замын тэмдэглэлийг уншаасай гэж хичээнгүйлэн биш “тусгайлан” хүсэж байна.

Аялалын эхний өдөр: Хустайí нуруу - баярламаар мөн бахадмаар

Аялал эхлэлээ, хөдөө явлаа. Ингэж бодохоор сэтгэл минь хөºрөөд, уралдаанд сойсон морь шиг хамрын самсаа шагшираад галзуу солиотой нь мэдэгдэхгүй өөрийн эрхгүй нулимс нүдэнд цийлэгнээд нэг л болох биш. Хэтрүүлж байна гэж бүү бодоорой яг ингэсэн юм шүү. Учир нь энэ миний, магадгүй эх орондоо дараагийн таван жилийн турш хийхгүй аялал байж болохыг зүрх сэтгэл минь мэдэрч байгаа бололтой.
Машины километр ахиж, хотын бараа тасрах тусам хамрын шуухèтíàа арилж, нүдий өмнө сүүлийн хоёр жилийн турш гүйгээд салахаа байсан усан хөшиг үгүй болж, àðüñàíä ìèíü òàñ õèéòýë öåìåíòëýãäñýí үл үзэгдэх хотын өмхий плитаа хээрийн салхинд ховх ховх үсэрч байгаа юм шиг мэдрэмж өөрийн эрхгүй төрнө.
Утаанбаатар баяртай.
Хээрийн тэнэмэл салхи өвсний үнэрийг тээсээр хамарт минь аваачихаад, ер бусын сайхан үнýрийг мэдэрсэн хамарны минь насос тун сайн ажиллаж тус үнэрийг шууд л сорч аваачиад төв мэдрэлийн хэсэгт аваачив.
Төв мэдрэлийн систем минь баярлаж байна гэж жигтэйхэн. Баярлаж байгаагийн илрэл нулимс болон хацар даган урслаа. Тиймээ би хөдөө явж байгаа нь энэ ажээ. Хөдөө өссөн болоод тэрүү энэ бүх таатай мэдрэмж надад өөрийн эрхгүй аз жаргалтай хүүхэд насыг минь дэс дарааллан эргүүлэн санóóëлаа. Нүдний өмнө өнгөрсөн үеийн кадр жирэлзэнэ.

Учраа мэдэхгүй баярлаж явсан би машин маань зуу гаруй километрийг туулсаныг ч мэдсэнгүй. Нэг мэдэхэд бид хотоос зуун километрийн алсад орших тахь àñðàí õàìãààëàõ Хустайн Нуруун цогцолборт газар ирсэнийг мэдсэнгүй.

/¿ðãýëæëýë áèé .../