Богино банзал, шулуун шилбэ, өндөр өсгийт ... энгэр задгай сэрүүхэн ... хаяаадаа нэг эсрэг хүйстнийхээ харцыг унаган таашаах урин дулаан зуны улирал баяртай.
Сэтгэл сэргэм ногоон дэвсгэр дээр өнгө алаглан хорших гайхамшигийг хотод бус хөдөөд үзэж баясах шив дээ ..
Дуугуй байяааа гэхээр өөрсдөө өдөөд байх юм ... Эднүүс ... энэ зэвийсэн саарал шороон хөшиг .... Хамар амаар дамжин хоолойнд тээглэн эрвэгнүүлж, эрвэгнүүлэх нь багадаад тоосны гэх харшил болоод тогтчих юм маньдаа ...
Зуны урин цагт дөрвөн мөчөө дэлгэн тэрий хадан унахын жаргалыг хотод биш хөдөө л эдлэх шив дээ. Уг нь ямарваа улсын нийслэл хотод иргэдээ, тэжээвэр амьтадтай нь салхилуулах нэг биш ногоон зүлэгтэй нилээн хэдэн цэнгэлдэх хүрээлэн байдаг гэх. Харин манайд зугаацан цэнгэх байтугай модны дор сүүдэрлэх өгзөх дарам сүүдэр ч алга ...
Тийм байтал би ямар энд л зүлэг байх байсыыын гээд тэрий хадаад унчилтайн биш дээ гэж ...
Жил бүрийн хавар түрүүвч зузаан, нимгэн наян олон жуулчид манай орныг зориод маш олноороо ирдэг дээ ... Гэтэл биднуус гэдэг хүмүүс элгээрээ шороон дээр туучиад л арьсны өнгөн давхаргад тогтсон тоосонцор дээр нэрээ бичээд явахаар бүрзгэр саарал хотод амьдраастай хэвээрээ ....
Жил бүрийн хавар Хотын Тохижилт Үйлчилгээний компаний дэргэдэх "Цэцэрлэгжүүлээд Өгье, Ногооруулаад Орхиё" гэх сайхан нэртэй газар мартахгүйгээр л зулзаган ногоонуудыг суулгаж өгнө. Харамсалтай нь, өөрсдийнхөн хашаандхаас бусад нь урганаа л гэж гонжийн жоо... "Цэцэрлэгжүүлээд Өгье, Ногооруулаад Орхиё" газрынхан маань хөөрхий нөгөө хэлдэг гурав хийдэг ганцын үлгэрээр хийх боловч суулгасан ногоо, бут сөөг нь хоёр хөлтэй хохимой толгойтнуудын хөлд нэрвэгдээд суулгасан тэр өдрөөс л сэхэл авах хувьгүйгээр амьсгал хураах юм даа. Зам дагуулан суулгасан зүлэгний нас нь, амьсгаа аваад гаргахын завдалгүй богино гэж хэлж болно. Өөрөөр хэлбэл тэдэнд нар тэмүүлж ургах хувь байнгийн дутаастай ... Богино насны нууц нь байраа буруу олж ургаад байгаад оршоод байгаа юм болов уу гэж би боддогийн хэхэ
Өөрсдөд нь зориулаад зориудаар засаж тавьсан тэмдэглэгээ гарцаар гарахаас залхуурч, богино банзалтай хүүхэн хасын цагаан гуяа, цагаан дотоожтойгоо гялалзуулан хайс давах аядаж, харин сайхан гонжтой залуу “нандин эрхтэнээ” золиос тавин өргөст шорон дээгүүр өндөрийн хайралт үйлдэж зам дагаж тавьсан хашаа хайсыг давдаг гэх. Тэгээд л нөгөө суулгасан зүлэг ногоог хамгаалж хатгасан хайс хамгаалагчийнхаа үүргээ гүйцэтгэх боломжгүй болдог юм.
“Ухамсарт өргөмжит хоёр хөлт” үргэлжийн мөнх ажилдаа яарч байгаа цагт зүлэг ургуулан сууршуулах шал өмнөө шинэ технологийн шийдэл гаргах хэрэгтэй юм болов уу гэж би “цэцэндэж” байна.
Нэг үгээр “өөрөө бултдаг зүлэг” гэж байгаа бөгөөд хэрэв эрдэмтэн мэргэд тархины минь мухарт тунгаагдан шүүгдсэн энэхүү технологийн шийдлийг хэрхэхийг эс олж чадваас Улаанбаатар хот хэзээ ч зүлэг ногоон зурвас газартай болохгүй гэж би “муу ёрлов”.
No comments:
Post a Comment