Тохиол нэг буюу хэн нэгэн намайг харааж зүхсэний хариуд би “алгадах” ёсгүй

Яагаад заавал тохиол гэж ... Алдаа биш гэж үү ... Тиймээ би үүнийг алдаа байсан гэж боддоггүй юм. Харин ИТГЭЛЭЭР БАЙГУУЛСАН ЯЛАЛТ ГЭЖ ойлгодог юм. Надад учирсан тохиолтой танилцана уу танд сургамжтай байж болох л юм.
Хувийн амьдралдаа орхихгүйгээр, гээлгүйгээр баримтлахыг хүсдэг зарчим бол аливаа асуудал гарахад тайван байж, хэн нэгэн миний өөдөөс яаж хашгирч орилж байсан ч, биеэ барин инээгээд өнгөрөх.
Гэхдээ энэ нь бусдын ойлгодог “хүнд доромжлуулах” гэсэн ангилал руу халтиран орчихож байгаа бус харин ч тэр хүний “нерб” дээр бахдалтайгаар ялалт байгуулж байгаа хэрэг гэж би ойлгодог.
Нэг үгээр маргаан, үл ойлголцлын гол субьект, обьектод хандаж ончтой ганц үг унагаж, тархиар нь дамжаад зүрхэнд нь тултал нөлөөлж чадахгүй юм бол бие биенээ “тэнэг, мангар, тарган туранхай, ... нүдтэй нүдгүй” гэхчилэн бөөсөнд хамааралгүйгээр “цэц булаалдан аядаж”, үг чулуудалцаж, мэддэг мэгзэмээ мэдэх мэдэхгүй хараалтайгаа баран, эцсийн бүлэгт харьцангуй ойлголтоор жишигдэх хэлбэр хэмжээс хэл ярианы хөгжлийн мууг мэдэлцэхийн хэрэг юун билээ.
Ер нь бол чамайг өдөөн хатгаад байгаа тэрхүү этгээдийн өмнөөс ганц сайхан том харж байгаад гааанц сайхан ёжтойхон, доогтойхон шиг инээмсэглэлийг хатуухан үгтэй хаяглачихаад л /үг хэлэхгүй бол манайхан хэлтэйг нь мэддэг ч гэсэн хэлгүй гэж хочилчохоод байдаг учраас хүсээд байгаа үгийг нь хэлэхээс өөр яахав/ явчих хэхэ. ... шартай хүмүүсийн шил нь татаад л явчихна. За тэр яаж хэрэлдэх гэх ч юмуу хаашаа юм тэр юмны талаар хичээл ч яахав. Оршилын орныг ингээд төгсөж гол юмандаа орьё.

Хэн нэгэн чамтай яаж харьцаж байгаагаас хараад чи өөрийгөө хэн вэ гэдгийг дүгнэж болох юм. Асуудал үүссэн л бол яагаад гэдгийн учрыг бусдаас бус өөрөөсөө асуусан дээр байдаг юм. Тэгвэл өөрийн сэтгэл төвөг багатай.
4н сарын өмнө би хүнд итгэсэнийхээ төлөө аймаар том алдсан ч гэж хэлж болохгүй юм байна ... “ухааран” гайхаж билээ. Одоо эргээд бодоход итгэлээр минь тоглосон тэр хүн харин алдсан юм шиг санагддаг энэ бодол маань ч бүрэн батлагдсан юм.
Хүн миний итгэлээр тоглосоны төлөө хүнд итгэх сэтгэл минь алга болоогүй харин ч итгэж явах нь “зөөлөн” байх хамгийн зөв зам мөр гэдэгт баттай итгэх болсон.
4н сарын өмнө маш ихээр итгэж байсан нэгэн ажлын хамтрагч маань намайг эзгүй хоогуур компани гэх юм уу хаашаа юм ямартай ч орлогын нэг эх үүсвэрийг минь, миний зөвшөөрөлгүйгээр өөрийн болгочихоод “одоо оогий чи энд байгаад хэрэггүй” гээд нэг л өдөр хэлчихдэг юм байна. Тухайн үед учрыг сайтар тунгааж ойлгоогүй ч аман дээр минь “яагаад” гэдэг асуулт л гарч ирсэн юм. Түүний хариулт: “Энэ бүхэн минийх ...” товхондоо хэхэхэ
Хүмүүсийн хэлдэгээр ар далаараа мад тавиулсан би гэдэг хүн “өдөр шөнөгүй цоортол эргүүлж тойруулан уншдаг Библи дээр чинь ингэж сургадаг юм уу. Эсвэл 78 оны эгчид хүний илүү оймс илээсэнд учир байна уу” гэхээс
надад хэлэх үг яг үнэндээ олдоогүй ээ. Гэхдээ тухайн үед маш их итгэж явсан хүнээ эртхэн таньж авсандаа баярлаж байсан юм. Хамгийн гол нь би тэр хүнд аймаар их итгэж компанийхаа тамга, ажил хийхэд хэрэгтэй эд хэрэгсэлийг даатган үлдээсэн байлаа.
Болсон явдалд манай гэрийнхэн болоод манай найзууд “гэнэн байна даа гэнэн байна. Ингэж хүнд чадуулчихаад шүүхэд өгөх хэрэгтэй” гэх зэргээр ятгаж байв. Би тэгэхийг хүсээгүй ээ. Харин хэдэн өдөр гайхширалын байдалтай байхдаа “хүнд итгэх нь гэнэн зан гэж үү. Би чадуулчихсан юм у. Би зүгээр л итгэсэн ... итгэсэн шүү дээ. Тэгсэн болохоороо би хамаг юмаа даатгасан. Эсвэл итгэнэ гэдэг нь гэнэн зан юм уу ....” гэж олон өдөр энэ асуултыг өөрөөсөө асууж хариултыг нь олохыг хичээж байлаа.
Харин “итгээчийг” бусниулсан нөгөө эгчид бүсгүй над руу хэдэн өдрийн дараа утас цохиж “Оогий уучлаарай. Чи надад их тус болж байсан. Би чамд баярлаж явдаг. Иймээс би чамаас урдын сайхан харьцаагаа тасламааргүй байна” гэдэг байгаа. Харин би “Зүгээрээ” гэж хэлээд л утсаа тасалсан. Бид хоёрт ярих шалтгаан байгаагүй ээ.
Энэ миний хувьд ТОМООС ТОМ ЯЛАЛТ байлаа. “Тэр хүн зүгээр л мөнгө олох гэсэн атгаг санаандаа хөтлөгдөн тэгэж авирласан юм байна.” гэж бодоод сэтгэл минь уужраад явчихав.
Ингээд л өнөөдрийнхөө хоолны мөнгөний төлөөх шунаг сэтгэлээрээ, өөрийнхөө алсыг харах мэлмийгээ сохолсонд нь харин ч би их өрөвдөж билээ.
Энэ бүгдээс би их сургамж авч үлдсэн юм. Хэрэв хүн чамайг өөрийнхөө ойлголтоор ашиглаж байна, доромжлож байна гэж бодон муугаар хандаж байсан ч чи зүгээр л өмнөөс нь харж байгаад амарлангуй, тайван гэхдээ ёжтойхон доогтойхон инээхэд л хангалттай гэдгийг би мэдэж авсан юм.